Jacques Prévert’in 1946’da yayımlanan Paroles (Sözler) kitabı, 95 şiirden oluşan ve Fransız edebiyatında önemli bir yer edinen bir şiir derlemesidir. İkinci Dünya Savaşı sonrası dönemde, 1930’lardan itibaren dergilerde yayımlanan şiirlerin René Bertelé tarafından 1945’te toplanıp 1946’da kitaplaştırılmasıyla ortaya çıkan eser, milyonlarca kopya satarak büyük bir başarı elde etmiştir. Prévert’in konuşma diline yakın, sade ama çarpıcı üslubu, halk edebiyatının yalınlığıyla sürrealist imgeleri birleştirir ve geleneksel şiir kurallarını reddederek ritim, yinelemeler ve kelime oyunlarıyla sinematik bir etki yaratır. Kitabın içeriği, aşk, özgürlük, toplumsal eleştiri, çocukluk ve sanat gibi temaları kapsar. Aşk, “Alicante” gibi şiirlerde portakal paylaşımıyla sade mutluluklar olarak yüceltilirken, “Déjeuner du matin”de ayrılığın sessiz acısı minimalist bir dille işlenir. Özgürlük ve isyan, “Barbara”da savaşın yıkımına karşı insan direncini yansıtır. Toplumsal eleştiri, antimilitarist ve antiklerikal bir duruşla öne çıkar; “Pater Noster”da dini otoriteye meydan okunur, “Familiale”de savaş ve toplumsal roller ironik bir şekilde eleştirilir. Çocukluk, “Le Cancre”de eğitim sistemine başkaldıran masumiyetin sembolüdür. Sanat ise “Pour faire le portrait d’un oiseau”da yalın ve güzel bir yaratım süreci olarak tanımlanır. Kitap, Paris sokakları, işçi sınıfı ve günlük yaşamdan ilham alır; Prévert’in sinema geçmişi, görsel ve hareketli bir anlatım sağlar. Konusu, savaş sonrası umutsuzluğa karşı yaşam sevincini, bireysel özgürlüğü ve otoriteye direnişi kutlamak olan Paroles, halka hitap eden diliyle elit sanat anlayışını yıkar. “Les Feuilles mortes” gibi şiirler şarkıya dönüşerek popülerliğini artırmış, Prévert’i halkın şairi yapmış ve eser, zamansız bir başyapıt olarak edebiyat tarihinde derin bir iz bırakmıştır.