Antoine de Saint-Exupéry’nin Küçük Prens (Le Petit Prince), 1943 yılında yayımlanan, hem çocuklar hem de yetişkinler için yazılmış zamansız bir klasiktir. Bu kısa ama derin anlamlar taşıyan kitap, hayal gücünün, masumiyetin ve insan ilişkilerinin özüne dair bir yolculuğu anlatır. Saint-Exupéry’nin pilotluk deneyimlerinden esinlenerek kaleme aldığı eser, sade dili ve sembollerle dolu anlatımıyla, okuyucuyu hem duygusal hem de felsefi bir deneyime davet eder. Aşağıda, kitabı okumuş gibi hissettirecek, tüm önemli detayları kapsayan ayrıntılı bir özet sunuyorum.
Hikâye, bir pilotun gözünden başlar. Anlatıcı, bir yetişkin olarak modern dünyanın anlamsızlığına ve yalnızlığına isyan eden biridir. Çocukluğunda, hayal gücüne dayalı çizimlerine kimse anlam veremediği için pilotluğu seçmiş, ama içindeki çocuğu hiç kaybetmemiştir. Bir gün, uçağı arızalanır ve Sahara Çölü’ne zorunlu iniş yapar. Burada, tamir etmeye çalıştığı uçağının başında, beklenmedik bir şekilde Küçük Prens’le tanışır. Altın saçlı, küçük bir çocuk olan bu gizemli figür, “Bana bir koyun çiz,” diyerek anlatıcının hayatına girer. Küçük Prens, B-612 adlı minik bir asteroitten gelmiştir ve pilotla geçirdiği günler boyunca, kendi gezegenindeki hayatını, yolculuğunu ve karşılaştığı tuhaf karakterleri anlatır.
Küçük Prens’in asteroidi, birkaç volkan, bir baobab filizi ve en önemlisi, ona hem mutluluk hem de acı veren bir gülle doludur. Bu gül, Küçük Prens’in ilk aşkıdır; ama onun kaprisli tavırları ve sürekli ilgi istemesi, Prens’i yorar. Bir gün, gülünden uzaklaşmak için asteroidini terk eder ve evrenin başka köşelerine doğru bir yolculuğa çıkar. Bu yolculukta, her biri insan doğasının farklı bir yönünü temsil eden gezegenlerle karşılaşır. İlk gezegende, kendini beğenmiş bir kral yaşar; herkese hükmetmek ister, ama kimsesi yoktur. İkinci gezegende, sadece alkış bekleyen kibirli bir adamla tanışır. Üçüncü gezegende, durmadan içen ve içtiği için üzülen bir ayyaş vardır. Dördüncü gezegende, sahip olduğu yıldızları saymaktan başka bir şey yapmayan bir işadamı, beşinci gezegende ise sadece bir lamba yakıp söndüren, anlamsız bir görevle yaşayan bir lambacıyla karşılaşır. Altıncı gezegende, devasa kitaplar yazan ama kimseyi dinlemeyen bir coğrafyacı, Küçük Prens’e Dünya’yı önerir.
Dünya’ya vardığında, Küçük Prens şaşkına döner; bu gezegen, diğerlerinden çok daha büyük ve kalabalıktır. Ancak burada da yalnızlık ve anlamsızlıkla karşılaşır. Bir yılanla tanışır; bu yılan, ona ısırığıyla “eve dönme” şansı sunabileceğini söyler. Ardından, uçsuz bucaksız bir gül bahçesi görür ve kendi gülünün sıradan olduğunu düşünerek üzülür. Ancak bir tilkiyle kurduğu dostluk, ona hayatın en büyük sırrını öğretir: “Asıl görülmesi gerekeni gözler göremez, insan ancak kalbiyle gerçeği görebilir.” Tilki, Küçük Prens’e “evcilleştirme” kavramını anlatır; birini evcilleştirdiğinde, ona karşı sorumlu olursun ve o artık senin için eşsizdir. Bu dersle, Küçük Prens, gülünün onun için ne kadar özel olduğunu anlar ve asteroidine geri dönmeye karar verir.
Pilotla geçirdiği son günlerinde, Küçük Prens’in bedeni yorulmuştur. Yılanın teklifini kabul eder ve pilotun gözleri önünde, bir yıldırım gibi yere düşer. Pilot, onun öldüğünü sanarak büyük bir üzüntü yaşar, ama Küçük Prens’in ruhu, asteroidine, gülüne geri dönmüştür. Pilot uçağını tamir eder ve çölden ayrılır, ama Küçük Prens’in kahkahasını yıldızlarda duymaya devam eder. Kitap, pilotun bir çağrısıyla biter: “Eğer bir gün çölden geçerseniz, altın saçlı bir çocuğu arayın. Onu görürseniz, bana haber verin.” Bu son, okuyucuda hem hüzün hem de umut bırakır.
Küçük Prens, bir masaldan çok daha fazlasıdır; Saint-Exupéry, bu hikâyeyle yetişkinlerin unuttuğu masumiyeti, sevginin gücünü ve hayatın basit ama derin gerçeklerini hatırlatır. Gül, sevginin kırılganlığını; tilki, dostluğun değerini; baobablar, ihmal edilen sorunların büyümesini simgeler. Pilot ve Küçük Prens’in çöldeki buluşması, yalnız iki ruhun birbirini bulmasıdır. Kitap, her yaştan okura hitap eder; çünkü herkes, kendi gülünü, kendi tilkisini ve kendi yıldızını bu satırlarda bulabilir.