Hatice Kübra Tongar’ın “Korkutarak Değil Sevdirerek Din Eğitimi” adlı kitabı, aileler ve eğitimciler için, çocuklara ve gençlere din eğitimi vermenin daha sağlıklı ve etkili yollarını anlatan bir rehberdir. Kitap, din eğitiminin temellerini ele alırken, aynı zamanda aile içindeki rol ve eğitimcilerin tutumlarının önemini vurgular. Tongar, bu eserde din eğitiminin çocuklara ve gençlere sevgi, anlayış ve pozitif bir yaklaşım ile aktarılması gerektiğini savunur. Kitap, korku temelli eğitim anlayışının yerine, sevgi temelli bir yaklaşım önerir.
Kitabın temel mesajı, korkutma ve cezalandırma yerine, dinin sevgi ve anlayışla anlatılması gerektiğidir. Din eğitiminin başlangıcında kullanılan yöntemler ve şekiller, çocukların dinle olan ilişkilerini şekillendirir ve bu, onların gelecekteki manevi gelişimlerini doğrudan etkiler. Tongar, özellikle küçük yaşlardaki çocukların din duygusunu doğru bir şekilde geliştirebilmesi için onların sevgiyle din eğitimi almasının ne kadar önemli olduğuna dikkat çeker. Kitap, çocukların ve gençlerin dinin güzelliklerini ve anlamını anlayarak bu öğretilere hayatlarında yer vermelerini sağlamak adına pratik öneriler sunar.
“Korkutarak Değil Sevdirerek Din Eğitimi” kitabında, Tongar; din eğitiminin nasıl sağlıklı bir şekilde yapılması gerektiğini, ebeveynlerin ve eğitmenlerin bu süreçte nasıl bir rol üstlenmesi gerektiğini tartışırken, günümüz eğitim anlayışındaki eksikliklere de değinir. Toplumda çokça karşılaşılan korku temelli din eğitimlerinin, özellikle çocuklar üzerinde nasıl olumsuz etkiler yaratabileceği, onların manevi dünyalarını daraltabileceği ve psikolojik açıdan nasıl zorluklar doğurabileceği üzerinde durulur.
Eğitimin temeline sevgi koymak gerektiğini belirten Tongar, sevgi ve hoşgörünün bir din öğreticisi için en önemli araçlar olduğunu vurgular. Sevgi temelli din eğitimi, çocukların dinle tanışmalarını sağlarken, onları güvenli bir alanda, anlamlı bir şekilde gelişimlerine katkı sağlar. Tongar, dinin özündeki merhamet, hoşgörü ve barış kavramlarının, eğitimin temel taşlarını oluşturduğunu belirtir. Çocukların, dini bir korku aracına dönüştürmektense, sevgiyle tanımalarının daha doğru bir yaklaşım olduğunu söyler.
Kitapta, din eğitiminin sadece çocuklar ve gençler için değil, aynı zamanda yetişkinler için de önemli olduğu anlatılmaktadır. Aile içindeki ilişkilerde dinin nasıl bir rol oynayacağı, sevgi temelli bir din eğitiminin aile bağlarını nasıl güçlendireceği tartışılır. Ayrıca, Tongar, din eğitimini sadece okulda değil, evde de vermenin önemine değinir ve ebeveynlerin bu konuda nasıl bir yaklaşım benimsemeleri gerektiğine dair rehberlik eder.
Ebeveynlere ve öğreticilere önerilen yaklaşım, din eğitiminde sabırlı, anlayışlı ve pozitif olmayı içerir. Çocuklar için sevgiyle yapılan eğitimler, onların daha sağlıklı bir dini algı geliştirmelerine yardımcı olurken, dinî değerlerin içselleştirilmesini sağlar. Tongar, aynı zamanda, çocukların dini kavramları anlamalarını kolaylaştırmak için basit ve anlaşılır bir dil kullanmayı önerir. Bu yaklaşım, onların dini kuralları içselleştirmelerini ve bunları yaşamlarının bir parçası haline getirmelerini sağlar.
Korkutarak değil sevdirerek din eğitimi, daha geniş bir perspektife sahip olan ve yalnızca bireysel düzeyde değil, toplum bazında da olumlu etkiler yaratacak bir yaklaşımdır. Din eğitiminin, korku temelli olmanın ötesinde, sevgi, hoşgörü ve anlayışla yapılması gerektiğini savunan Tongar, güven temelli bir eğitim ortamının çocukların ve gençlerin manevi gelişiminde ne kadar etkili olduğunu bir kez daha vurgular.
Kitap, özellikle günümüzdeki bazı katı dinî eğitim yöntemlerini eleştirir ve bu yöntemlerin genellikle çağdaş yaşamla uyumsuz olduğunu savunur. Din eğitimi ile ilgili yanlış anlamaların ve eksikliklerin, özellikle çocukların dini algılarında olumsuz etkilere yol açtığını anlatır. Bunun yerine, açıklayıcı, sevgi dolu, hoşgörülü ve anlamlı bir yaklaşım benimsenmesi gerektiğini dile getirir.
“Korkutarak Değil Sevdirerek Din Eğitimi” kitabı, hem eğitimcilere hem de ebeveynlere önemli mesajlar verir. Din eğitiminin sadece bir öğretim süreci olmadığını, aynı zamanda bir içsel yolculuk olduğunu ve bu yolculukta en önemli şeyin, sevgi ve hoşgörü olduğunu vurgular. Hem çocuklar hem de yetişkinler için dinin içindeki merhamet, barış ve sevgi gibi öğelerin ön plana çıkması gerektiğini anlatır.
Sonuç olarak, Hatice Kübra Tongar’ın “Korkutarak Değil Sevdirerek Din Eğitimi” adlı kitabı, günümüz eğitim anlayışında din eğitiminin rolünü sorgularken, bu eğitimin nasıl daha sağlıklı ve etkili bir şekilde verilebileceğine dair derinlemesine bir rehber sunar. Korkutma ve cezalandırma yerine sevgi ve hoşgörü ile yapılacak bir eğitim, yalnızca manevi gelişimi desteklemekle kalmaz, aynı zamanda toplumsal barışa da katkı sağlar.